جایگاه جمهوری اسلامی در جهان چندقطبی کجاست؟

انقلاب اسلامی ایران، سبب بازگرداندن مسلمان‌ها به خود بود و به همين سبب است كه به‌منزله يك قدرت بزرگ در جهان اسلام ظاهر شده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دکتر علی اکبر ولایتی، وزیر اسبق امور خارجه کشورمان در پاسخ به این سوال که جایگاه جمهوری اسلامی در جهان چندقطبی کجاست؟ گفت: انقلاب اسلامى نه ‌ تنها تحول بزرگى در امور معنوى فردى و اجتماعى مردم ما بود، بلكه زمينه ‌ ساز تحول بزرگ ‌ ترى در جهان اسلام، به لحاظ افزايش گرايش به اسلام، نيز بود. اين انقلاب سبب بازگرداندن مسلمان ‌ ها به خود بود و به همين سبب است كه به ‌ منزله يك قدرت بزرگ در جهان اسلام ظاهر شده است.

امروز حتى دشمنان ما هم،كه سعى مى ‌ كردند ما را انكار كنند، تأكيد مى ‌ كنند كه ايران يك قدرت تهديدكننده است. صرف ‌ نظر از جنبه ‌ هاى منطقى ‌ اى كه در جهان تبليغ مى ‌ كنند، همه اعتراف دارند ايران يك قدرت منطقه ‌ اى است و تا هرجا كه موشك ‌ هاى ايران برسد، همان جا مناطق نفوذ ايران است. بُرد موشك هر چقدر باشد، بُرد قدرت ايران هم همان ‌ قدر است. هر چقدر كه خودكفايى در صنايع باشد، همان مقدار توسعه و قدرت نفوذ خواهيم داشت. برگزارى هشتمين كنفرانس سران كشورهاى اسلامى در ايران، در حالى كه بيشتر از 50كشور اسلامى در جهان وجود دارد، نشان ‌ دهنده اين است كه ايران يكى از چند قدرت مهم جهان اسلام است.

در زمان رژيم گذشته، ايران قدرت اسلامى جهان سومى به ‌ حساب نمى ‌ آمد و اصلا به ‌ حساب نمى ‌ آمد و كاملا وابسته بود؛ يعنى اگر امريكايى ‌ ها مى ‌ گفتند شما برويد ظفار بجنگيد، مى ‌ رفتند يا به زئير نيرو بفرستيد، مى ‌ فرستادند و در واقع از خودشان اختيارى نداشتند و اصلا به ‌ حساب نمى ‌ آمدند.

با توجه به چنين چشم ‌ اندازى، ما فكر مى ‌ كنيم كه يكى از قدرت ‌ هايى كه در آينده بايد باشد و تا اندازه ‌ اى راه را براى بودن طى كرده است جهان اسلام است كه محورى قوى ‌ تر از ايران ندارد. اگر مى ‌ خواهيد ببينيد جايگاه ايران كجاست، قطعا استقلال است؛ يعنى وابسته ‌ نبودن به هريك از ابرقدرت ‌ هاى روس، چين، اروپاى متحد، و امريكا.

برگرفته از: گفتگوی دکتر ولایتی با هفته‌نامه خبرى ـ فرهنگى ـ اجتماعى اصفهان، «ويژه نكوداشت اصفهان پايتخت فرهنگى جهان اسلام،دى 84 ـ دى 85»

منبع: کتاب حرفی از هزاران (مجموعه مقالات، گفتگوها و سخنرانی‌ها) دکتر علی اکبر ولایتی، انتشارات امیرکبیر،1390، ص 459

ارسال نظر