عطار در آفتاب

این کتاب از مجموعه کتاب‌های «آفتاب» به وضعیت دوران عطار، مراحل مختلف زندگی او و افکار و اندیشه اش پرداخته است. در بخشی از مقدمه این کتاب آمده است: « شیخ فریدالدین عطار نیشابوری از قله ‌ های عرفان اسلامی ایرانی است که سنت ‌ های بزرگی را در شعر و نثر و از همه مهم ‌ تر استغنای عرفانی پایه ‌ گذاری کرد . ارادت وی به اهل ‌ بیت ( ع ) کاملاً آشکار است کتاب تذکرهًْ ‌ الاولیاء را با عرض ارادتی کوتاه ولی پراخلاص به حضرت امام صادق ( ع ) آغاز و با نام مبارک امام باقر ( ع ) و شرح نمادینی از آن امام شکافندة علم به پایان برده است و خود می ‌ گوید شأن آن دو بزرگوار بالاتر از آن است که در ردیف اولیا و مشایخ درآیند، بلکه با نام آن بزرگواران کتاب خویش را متبرک کرده است . ارادت وی به اهل ‌ بیت چنان بود که از سوی علمای ترکستان به رفض متهم شد و او در مقام پاسخ همان جوابی را می ‌ دهد که محمد بن ادریس شافعی داده است که اگر حب آل محمد رفض است، جن و انس گواهی می ‌ دهند که من رافضی ‌ ام .»