احمد بن محمد بن عبدالجلیل سجزی، از ریاضی‌دانان و منجمان قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری، است که بخش مهمی از سال‌های عمر خویش را در شیراز و در کنف حمایت عضدالدولة دیلمی به‌سر برد و بسیاری از تألیفات خود را به نام او موشح کرد. شخصیتی مورد احترام و وثوق بزرگان تاریخ علم در ایران و حتی متخصصان تاریخ علم در غرب بوده است. از جمله ابوریحان بیرونی در کتاب الآثار الباقیهًْ عن القرون الخالیهًْ از او به‌علت تبحر فوق‌العاده‌اش در هندسه با عنوان مهندس نام برده است. وی از سادات علوی و از نواده‌های حضرت امام زین‌العابدین ــ علیه‌السلام ــ است و مرحوم حاج آقا بزرگ طهرانی در الذریعهًْ وی را پیرو مذهب شیعه می‌داند.