دکتر ولایتی در این کتاب نگاهی دارد به زندگانی و آثار میرزا غلامرضا اصفهانی، قنادزاده‌ای که به رؤیایی صادق، دل باخت و در هفت‌سالگی چنان مجذوب فیض ائمۀ اطهار (ع) گردید که در خواب، از محضر آستان مبارک حضرت علی (ع) سرمشق طبع و هنر گرفت و چون برخاست، چنان قلم می‌زد که استاد در شگفتی ماند. از این بزرگان در تاریخ و فرهنگ ایران کم نیستند و آنچه قِلّتَش چشم‌آزار است علم ما بر سیروسلوک آن‌هاست که چه بسا بسیاری از ما نه‌تنها نام و نشانشان را دیگر به خاطر نداریم، بلکه راه و رَوِششان نیز گاه در پردۀ غفلت پیچیده و از خاطر زدوده می‌شود. نگارنده در این کتاب هم‌گام با خوانندگان ارجمند و گران‌مایه، یادی از میرزا غلامرضا می‌کند؛ خوش‌نویسی که نقش یار، جلّ و علی، بر سراچۀ دل می‌زد.