شیخ صدوق فقیه بزرگ امامیه در قرن چهارم هجری است. بنابر بعضی مستندات، شیخ صدوق حدود 300 کتاب و رساله تألیف کرده و در عرصه‌های گوناگون فقه و کلام و حدیث آثار ارزشمندی به¬جای گذاشته است. وی بسیار سفر می‌‌کرد و از محضر محدثان بهره می‌برد و آنچه را فراگرفته بود به طالبان علم می‌آموخت. آزادی وی در بیان عقاید خویش و ترویج شیعة امامیه معلول اقتدار سلسلة آل ‌بویه و ضعف خلفای عباسی بود. حمایت بی‌دریغ حسن بن بویه دیلمی ملقب به رکن‌الدوله، و وزیر دانشمند او، صاحب ‌بن ‌عَبّاد، از شیخ صدوق و دعوت از وی برای مهاجرت از قم به ری، مرکز حکومت حاکم بویه‌ای تشیع را در ری و عراق عجم تقویت کرد. شیخ صدوق به شهرهای گوناگون خراسان و ماوراءالنهر و عراق عرب، به¬ویژه بغداد، سفرهایی کرد.