یوسفی هروی
یوسف بن محمد بن یوسف هروی، مشهور به «یوسفی»، از پزشکان و کاتبان برجستة قرن نهم هجری است که از پایان عهد تیموری تا آغاز عهد صفویه آثار گران‌بهایی در طب به زبان فارسی از خود به‌جا نهاده است. یوسفی اصالتاً اهل خواف، ناحیه‌ای در خراسان، بود، اما مدتی طولانی از عمر خویش را در هرات گذراند. در اواخر عمر به هندوستان رفت و در دربار ظهیرالدین بابُر و همایون به نام ایشان چندین کتاب تألیف کرد. یوسفی از برجسته‌ترین پزشکانی است که هم در دربار هندیان اجر و قرب داشت و هم شاهان صفوی به او لطف و توجه داشتند. درنتیجه به اعتبار علم پزشکی خود، موجبات دوستی ایرانیان و هند اسلامی را فراهم آورد.
