میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی از بزرگان سبک هندی است. شاعر توانای پارسیگوی، که اجدادش از بخارای شریف بودند، در میان صدها نفر از بزرگان ادب و هنر پارسی و فرهنگ و عرفان ایرانی- اسلامی چون خورشیدی میدرخشید. به همان اندازه که قدر بیدل در ایران ناشناخته است در شبهقارۀ هند و افغانستان و صفحات ماوراءالنهر سرشناس و درخور توجه است. اگر دیوان خواجه حافظ شیرازی در خانۀ هر ایرانی یافت میشود و به آن تفأل میزنند و تمسک میجویند و به هرمناسبتی حافظخوانی دارند، در هند و سند و افغانستان و تاجیکستان و سمرقند و بخارا و بدخشان و فرغانه و کاشغر تکیهگاه معنوی و عرفانیشان دیوان میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی است و گرمابخش شبهای سرد زمستانیشان بیدلخوانی است.