مولانا جلال‌الدین محمدبلخی از بزرگ‌ترین و شاید بزرگ‌ترین شاعر عارف تاریخ فرهنگ و تمدن اسلام و ایران است. جلال‌الدین در بلخ به دنیا آمد. نسبت پدری او را به ابوبکر، خلیفۀ اول، می‌رسانند و نسبت بکری، که به وی داده‌اند، از این جهت است. با اینکه می‌توان برای تأیید این نسبت قرائنی پیدا کرد، اما نسبت دادن وی به ابوبکر، با واقعیت تاریخی تطبیق نمی‌کند. او تاجی بر سر عرفان اسلامی و با اندکی جسارت عرفان شیعی است که قدر او نه تنها برای عامۀ مردم که برای بسیاری از خواص نیز مجهول است. به نظر جلال همایی در عمق افکار و عقاید مولوی و گفته‌های او در مثنوی جنبه‌ای از محبت و هواخواهی علی و آل علی و اندان پیغمر اکرم صلوات‌الله علیهم دیده می‌شود که می‌توان آن را بااساس و پایه اصلی تشیع به معنی عام کلمه تطبیق داد.